Teatralne i telewizyjne realizacje tekstów dramatycznych Janusza Krasińskiego

Czapa czyli Śmierć na raty

Studencki Teatr „Hybrydy” w Warszawie, Scena Dramatu (1965, pod tytułem Czapa), reż. Mariusz Dmochowski i Marek Wilewski;
Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach–Radomiu (1966, pod tytułem Czapa), reż. Jerzy Wasiuczyński;
Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie–Elblągu (1967, pod tytułem Czapa), reż. Zbigniew Kopalko;
Teatr im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (1967), reż. Jerzy Wasiuczyński;
Teatr Telewizji (1967), reż. Tadeusz Jaworski;
Teatr Ziemi Krakowskiej im. L. Solskiego w Tarnowie (1971, pod tytułem Czapa), reż. Ryszard Smożewski;
Teatr Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1974, pod tytułem Czapa), reż. Krzysztof Rościszewski;
Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze (1974, pod tytułem Śmierć na raty, czyli Czapa), reż. Marek Wilewski;
Teatr Nowy w Zabrzu (1974), reż. Jerzy Król;
Teatr Polski w Poznaniu (1976), reż. Piotr Sowiński;
Tarnowski Teatr im. L. Solskiego w Tarnowie (1977), reż. Aleksander Berlin;
Teatr Dramatyczny w Elblągu (1978), reż. Bohdan Gierszanin;
Scena na Piętrze w Poznaniu (1979, pod tytułem Śmierć na raty, czyli Czapa), reż. Marek Wilewski;
Teatr im. J. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1979), reż. Bohdan Mikuć;
Teatr im. J. Osterwy w Lublinie (1979), reż. Ryszard Zarewicz;
Teatr im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (1980), reż. Jacek Wierzbicki;
Teatr Polski w Szczecinie (1982), reż. Zbigniew Wilkoński;
Teatr Polski w Warszawie (1983), reż. Jan Bratkowski;
Teatr Polski we Wrocławiu (1986), reż. Marek Piestrak;
Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1986), reż. Stefan Szaciłowski;
Teatr Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie (1987, pod tytułem Śmierć na raty, czyli Czapa), reż. Marek Wilewski;
Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie (1988), reż. Andrzej Maria Marczewski;
Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Płocku (1992), reż. Jerzy Kołodziejczyk;
Teatr Dramatyczny im. A. Węgierki w Białymstoku (1993, pod tytułem Czapa), reż. Jerzy Hutek;
Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. L. Solskiego w Krakowie (1996), reż. Marek Litewka;
Teatr Telewizji (1996), reż. Piotr Szulkin;
Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie (1998), reż. Marek Litewka.

Filip z prawdą w oczach

Teatr Ludowy w Krakowie-Nowej Hucie (1969), reż. Irena Babel.

Kochankowie z klasztoru Valdemosa

Teatr Telewizji (1995), reż. Andrzej Konic.

Kwatery

Teatr Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie (1962), reż. Zdzisław Tobiasz (pod tytułem Stworzenie świata, wraz z: Stanisław Grochowiak, Partita na instrument drewniany; Jerzy Janicki, Oratorium);
Teatr Nowy w Zabrzu (1964), reż. Andrzej Pisarek;
Teatr Telewizji (1964), reż. Jerzy Krasowski.

Obcy ludzie

Teatr Powszechny w Warszawie (1963), reż. Jacek Szczęk.

Śniadanie u Desdemony

Teatr Ludowy w Warszawie (1971), reż. Piotr Pawłowski;
Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu (1973), reż. Lech Hellwig-Górzyński;
Teatr Telewizji (1975) reż. Krystyna Meissner;
Teatr Popularny w Warszawie (1982), reż. Teresa Żukowska;
Teatr Telewizji (1994), reż. Jan Buchwald.

Wkrótce nadejdą bracia

Teatr Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie (1968), reż. Jerzy Kaliszewski;
Teatr Polski w Bydgoszczy (1968), reż. Teresa Żukowska;
Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie–Słupsku (1968), reż. Piotr Paradowski;
Teatr Nowy w Poznaniu (1968), reż. Izabella Cywińska-Adamska;
Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie (1968), reż. Bogdan Hussakowski;
Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze (1968), reż. Jacek Szczęk;
Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach–Radomiu (1968), reż. Bohdan Czechak;
Teatr Dramatyczny im. A. Węgierki w Białymstoku (1969), reż. Zbigniew Mak;
Teatry Dramatyczne (Teatr Polski) w Szczecinie (1970), reż. Jowita Pieńkiewicz;
Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1974), reż. Jowita Pieńkiewicz;
Teatr Powszechny w Łodzi (1974), reż. Ryszard Sobolewski;
Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie–Elblągu (1974), reż. Tadeusz Kozłowski;
Teatr im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (1977), reż. Stanisław Wieszczycki i Andrzej Redwans;
Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego w Koszalinie (1984), reż. Tadeusz Pliszkiewicz;
Teatr Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie (1984), reż. Kazimierz Kutz.