prozaik, dramatopisarz, scenarzysta i felietonista. Urodził się w 1938 roku w Poznaniu. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także historię na Uniwersytecie Warszawskim oraz aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Debiutował opowiadaniem Na plaży w „Almanachu Młodych” (1960/1961). W latach 60. w tygodniku „Kultura” publikował felietony, opowiadania i reportaże. W 1968 ukazał się pierwszy tom jego opowiadań Wirówka nonsensu. We współpracy z Markiem Piwowskim napisał scenariusze filmowe: Psychodrama (1969, film w reż. Marka Piwowskiego), Rejs (1970, film w reż. Marka Piwowskiego), Ja się do polityki nie mieszam (1979, niezrealizowany), a samodzielnie scenariusze: Polowanie na muchy (1969, film w reż. Andrzeja Wajdy), Trzeba zabić tę miłość (1972, film w reż. Janusza Morgensterna), Choinka strachu (1981, film w reż. Tomasza Wiszniewskiego i Tomasza Lengrena). Napisał też scenariusz do filmu Wałęsa w reżyserii Andrzeja Wajdy. Od 1972 roku w miesięczniku „Dialog” publikował dramaty teatralne i radiowe, a także felietony. Debiutował dramatem Cudzołóstwo ukarane (1972), następnie ogłosił Herbatę z mlekiem (1974), Obciach (1974), Mecz (1976), Kopciucha (1979), Zaraz zaśniesz (1980), Choinkę strachu (1981). W 1981 roku wyjechał do Londynu na premierę Kopciucha. Po ogłoszeniu w Polsce stanu wojennego nie wrócił do kraju i przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał w college’ach i pełnił funkcję „playwright in residence” przy New York Shakespeare Festival (1984), Mark Taper Forum w Los Angeles (1988), a następnie jako „master artist in residence” pracował w Atlantic Center of Art (1991). W Stanach Zjednoczonych napisał cztery dramaty, które przyniosły mu międzynarodowe uznanie: Polowanie na karaluchy (1986), sztuka opublikowana w „Dialogu” w 1990 roku, prapr. w tym samym roku w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu w reż. Macieja Korwina; Fortynbras się upił (1990), prapr. w tym samym roku w Starym Teatrze w Krakowie w reż. Jerzego Stuhra; Antygonę w Nowym Jorku (1992), prapr. rok później w Teatrze Ateneum w Warszawie w reż. Izabelli Cywińskiej; Czwartą siostrę (1998), prapr. rok później w Teatrze Polskim we Wrocławiu w reż. Agnieszki Glińskiej. W Stanach Zjednoczonych grana jest także najnowsza sztuka Głowackiego Home section, w Polsce zrealizowana w Teatrze PR. Głowacki wydał kilka tomów opowiadań, m.in. My sweet Raskolnikow (1977) i Nowy taniec la-ba-da i inne opowiadania (1990), a także powieści, m.in. Moc truchleje (1981) i Good night, Dżerzi (2010), opartą na motywach z życia Jerzego Kosińskiego. W 2004 roku opublikował swoje wspomnienia w tomie Z głowy. Dramaty Głowackiego są tłumaczone na wiele języków i wystawiane na całym świecie. Pisarz zdobył też wiele nagród w Stanach Zjednoczonych (m.in. American Theatre Critics Association Award w 1986). Obecnie mieszka w Warszawie.