prozaik, dramatopisarz, architekt, wykładowca Akademii Sztuki w Szczecinie. Urodził się w 1970 roku w Szczecinie. Od końca 1997 roku współprowadzi pracownię zajmującą się projektowaniem architektonicznym i urbanistycznym, a także modernizacją XIX-wiecznych kamienic. Zaprojektował w Szczecinie Teatr Mały na deptaku Bogusława. Jako prozaik wydał dwa tomy opowiadań: Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne (2004) i Maniakalni uliczni kaznodzieje (2011), a także powieść Sierpień (2006). Jako doktor architektury opublikował pracę Kultura i sztuka w procesie rewitalizacji miast (2010). Jego debiutem dramatopisarskim była sztuka Porozmawiajmy o życiu i śmierci (2000), prapr. rok później w Teatrze Współczesnym w Szczecinie w reż. Tomasza Mana. Kolejne utwory dramatyczne Bizia, podobnie jak Porozmawiajmy…, publikowane w „Dialogu”, to m.in.: Toksyny (2002), prapr. w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu w reż. Inki Dowlasz; Śmieci (2004), prapr. w Teatrze Współczesnym w Szczecinie w reż. Piotra Łazarkiewicza; Autoreverse (2005), prapr. w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim w reż. Justyny Celedy. Dramat Lament, wydany w zbiorze Lament i inne sztuki (2003), miał swoją prapremierę w Teatrze Powszechnym w Łodzi w reż. Tomasza Mana. Potem był wystawiony w jeszcze kilku inscenizacjach, m.in. przez Teatr Polonia w Warszawie w reż. Krystyny Jandy jako Lament na placu Konstytucji (plenerowe przedstawienie odbywało się nieopodal przystanku autobusowego na placu Konstytucji w Warszawie). Bizio był scenarzystą filmu 0_1_0 (2008) w reż. Piotra Łazarkiewicza oraz scenarzystą i reżyserem filmu Wszystkie małe kłamstwa Anny (2009), współtworzył także scenariusz do filmu Katyń (2007) Andrzeja Wajdy. Sztuki Bizia grane są w teatrach w Polsce i Europie (od 2001 r. odbyło się prawie dwadzieścia premier jego tekstów), były realizowane w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia.